Δημήτρης Σέμσης

Συνέντευξη του Δημήτρη Σέμση για τη συναυλία του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην Χριστουγεννιάτικη περιοδεία του 2017

Ο εξάρχων βιολιστής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών Δημήτρης Σέμσης που ως σολίστ θα ερμηνεύσει το 2ο «Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα» του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, στο πλαίσιο της «Χριστουγεννιάτικης Συμφωνίας», απαντά σε ερωτήσεις για το συγκεκριμένο έργο και τη συνθετική ιδιοφυία του Μότσαρτ, δίνοντας τη δική του ευχή στη «μητέρα των ορχηστρών της Ελλάδας», όπως αποκαλεί την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Ερώτηση: Μελετώντας και ερμηνεύοντας τα κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα του Μότσαρτ γίνεται αντιληπτό το γεγονός ότι και ο ίδιος υπήρξε εξαιρετικός βιολιστής;

Δημήτρης Σέμσης: Ο Μότσαρτ δεν ήταν απλά εξαιρετικός βιολιστής. Ήταν και γιος του επίσης σπουδαίου βιολιστή και δάσκαλου, του Λεοπόλδου. Ο τελευταίος μάλιστα είναι αυτός που συνέγραψε την πρώτη γνωστή μέθοδο βιολιού, εξαιρετικά χρήσιμη ακόμη και σήμερα. Επόμενο ήταν λοιπόν, αυτό σε συνδυασμό με την αυστηρότητα του προς τον μικρό Μότσαρτ να τον κάνουν εξαιρετικό και σε αυτόν τον τομέα.

Ερώτηση: Ποια συναισθήματα σας γεννά το συγκεκριμένο έργο, κατά πόσον και γιατί θεωρείται ότι το 2ο Κοντσέρτο του Μότσαρτ ταιριάζει με την ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων;

Δημήτρης Σέμσης: Η μουσική του Μότσαρτ αποπνέει τόση χαρά και εκπέμπει τόσο φως που ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Ερώτηση: Ποιες είναι οι εμφανείς συνθετικές επιρροές του Μότσαρτ στο κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ.2. σε ρε μείζονα, Κ211; Υπάρχουν στοιχεία που θα βρούμε και σε έργα της ωριμότητάς του;

Δημήτρης Σέμσης: Ο Μότσαρτ γεννήθηκε έτοιμος. Η μουσική του άλλαξε ως προς την φόρμα και τα έργα ως προς το μέγεθος αλλά απ’ τις πρώτες του συνθέσεις είναι εμφανής η σφραγίδα του. Φυσικά κινήθηκε στο πλαίσιο της κλασσικής εποχής που έζησε και ακολούθησε τους κανόνες που τότε ήταν “οι σωστοί” αλλά η μεγαλοφυΐα του τον οδήγησε πάντα. Στα τελευταία του έργα τόλμησε να μεταχειριστεί στοιχεία που ακόμα και σήμερα είναι πρωτοποριακά.

Ερώτηση: Πότε ήταν η πρώτη φορά που ερμηνεύσατε το 2ο Κοντσέρτο του Μότσαρτ; Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά την απόδοση αυτού του έργου;
Δημήτρης Σέμσης: Είχα την τύχη αν ακούσω ζωντανά το έργο αυτό όταν ήμουν φοιτητής και απ’ την πρώτη στιγμή ένιωσα την μεγάλη επιθυμία να το μελετήσω. Έτσι, νωρίς στην ζωή μου το πρωτόπαιξα με την Ελληνική Καμεράτα και από τότε το έχω παίξει μερικές φορές ακόμη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η πρόκληση με την μουσική του Μότσαρτ είναι πάντα η ίδια. Να μπορέσεις να εκφραστείς χωρίς να ενοχλήσεις την καθαρότητα και την απλότητα της μουσικής. Να υποτάξεις δηλαδή την βιολιστική τεχνική και τις πιθανές υπερβολές της ερμηνείας σε αυτό που ο συνθέτης ζητάει, και από το οποίο δεν πρέπει να ξεφύγεις.

Ερώτηση: Τι σημαίνει για εσάς η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και ποια η ευχή σας προς αυτήν για τα Χριστούγεννα και τον καινούργιο χρόνο;

Δημήτρης Σέμσης: Θεωρώ μεγάλη την τύχη μου να είμαι μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Είναι μία καλή ορχήστρα με ενδιαφέροντα προγράμματα και δυνατότητες που άλλα σύνολα δεν φαντάζονται καν. Νομίζω πως δεν υπερβάλλω αν την χαρακτηρίσω σαν την μητέρα των ορχηστρών στην Ελλάδα. Εύχομαι λοιπόν να συνεχίσει το έργο της χωρίς να επηρεαστεί από την κρίση αλλά και τη σύγχρονη έκπτωση των αξιών. Να συνεχίσει να φωτίζει τους ανθρώπους με μουσική.

Ερώτηση: Υπάρχει διαφορά μεταξύ του κοινού της Αθήνας και του κοινού των υπόλοιπων περιοχών όταν βρίσκεστε σε περιοδεία;

Δημήτρης Σέμσης: Αν σε κάτι διαφέρει η Αθήνα σε σχέση με άλλες πόλεις είναι πως στην πρώτη οι εκδηλώσεις είναι περισσότερες. Έτσι, ενώ στην Αθήνα έχουμε σταθερές εβδομαδιαίες εμφανίσεις, σε άλλες πόλεις κάθε μας εμφάνιση είναι ένα εξαιρετικό γεγονός και βέβαια γίνεται δεκτό ως τέτοιο. Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση είναι ξεχωριστή σε κάθε πόλη εκτός της Αθήνας. Το ίδιο μπορώ να πω όμως και για τους μουσικούς. Παρουσιάζουμε την δουλειά μας κάπου για μία μόνο φορά. Κάποιος που θα ήθελε να μας ακούσει ξανά θα πρέπει να κάνει ένα αρκετά μεγάλο ταξίδι. Έτσι θέλουμε να περάσουμε στη μία αυτή μοναδική φορά όλο τον ενθουσιασμό μας.