Όπερα χωρίς λόγια...

«Όπερα χωρίς λόγια». Ή «Βιόλα ντα γκάμπα, μία βασίλισσα του Μπαρόκ». Αλλά για αυτό το πρόγραμμα μουσικής δωματίου θα ταίριαζε και οποιοσδήποτε άλλος τίτλος παραπέμπει στο Μπαρόκ και περιγράφει την ιστορική διαδρομή της βιόλας από τη Γαλλία όπου μεσουράνησε τον 17ο και 18ο αιώνα, στη Γερμανία όπου είχε μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα την τελευταία της αναλαμπή προτού να ξεχαστεί- μέχρι να την ξαναθυμηθεί ο 20ος και 21ος αιώνας… Αυτή την ιστορική διαδρομή αναβιώνουν πάντως τέσσερις εκλεκτοί μουσικοί που παίζουν με όργανα εποχής έργα μερικών από τους αντιπροσωπευτικότερους συνθέτες του είδους. 

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει: 
Την Τρίτη Σονάτα από την συλλογή "Le Nymphe di Rheno" του, επίσης θρυλικού στην εποχή του Γερμανού βιολίστα Johannes Schenck (1660-1712)
Τα Pieces de violes en trio του Antoine Forqueray (1671-1745), εμβληματικού Γάλλου συνθέτη του είδους και  ίσως του μεγαλύτερου δεξιοτέχνη βιόλας της εποχής του και δασκάλου του περίφημου βιολίστα Ernst Christian Hesse.
Το Ντουέττο σε ρε μινόρε του τσεμπαλίστα στην αυλή του Φρειδερίκου ΙΙ και σημαντικού εκπροσώπου της ύστερης περιόδου του Μπαρόκ Christoph Schaffrath (1709-1763)
Την Πρώτη Σονάτα για βιόλα ντα γκάμπα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750) που δεν χρειάζεται επιπλέον συστάσεις.
Το 13ο Κοντσέρτο για δύο βιόλες από τη συλλογή «Les Goutes Reunis” (1724)  του Francois Couperin ή «Cοuperin του Μέγα» (1668-1733), σημαντικότατης φυσιογνωμίας του γαλλικού Μπαρόκ και βέβαια όχι μόνον συνθέτη αλλά και ονομαστού οργανίστα.
Αποσπάσματα από την όπερα του μείζονος Γάλλου συνθέτη και θεωρητικού του Μπαρόκ Ζαν-Φιλίπ Ραμώ (1683-1764)) «Κάστωρ και Πολυδεύκης», σε μεταγραφή για δυο βιόλες και μπάσο. Η μεταγραφή έγινε από τον βιολίστα και δάσκαλο στη βιόλα του Φρειδερίκου της Πρωσίας Ludwig Christian Hesse, γιό του πραναφερθέντος Hesse. Για αυτόν -και με αυτόν- γίνονταν οι μεταγραφές των αριστουργημάτων της εποχής, οι οποίες παρουσιάζονταν σε συναυλίες στο περίφημο θέατρο του Sans-Souci.