7η Συναυλία της 69ης καλλιτεχνικής περιόδου

Η συναυλία θα ξεκινήσει με την Εισαγωγή από την όπερα «Μαγεμένος Αυλός» K.V. 620 του Wolfgang Amadeus Mozart. Η τόσο δημοφιλής αυτή όπερα γράφτηκε το 1791, χρονιά του θανάτου του Mozart, και η πρεμιέρα της δόθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς στο Freihaus Theater auf der Wieden της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Η σύνθεσή της έλαβε χώρα κυρίως στο διάστημα μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου 1791, με εξαίρεση την Εισαγωγή και το Εμβατήριο των Ιερέων της Β’ Πράξης, που ολοκληρώθηκαν στις 28 Σεπτεμβρίου, δηλαδή μόλις δύο μέρες πριν την πρεμιέρα. Η Εισαγωγή του “Μαγεμένου Αυλού” δεν προϊδεάζει τον ακροατή για τα μουσικά θέματα, τους χαρακτήρες ή την πλοκή του, δίνει ωστόσο ένα στίγμα μεγαλοπρέπειας, ως απόσταγμα του βαθύτερου πνεύματος του έργου.  

Στη συνέχεια θα εκτελεστεί το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα αρ. 1 σε Ντο μείζονα, Hob.VIIa:1 του Joseph Haydn σε α’ εκτέλεση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Και τα τρία σωζόμενα κοντσέρτα του Haydn για βιολί γράφτηκαν κατά τα πρώτα χρόνια της υπηρεσίας του συνθέτη στην αυλή του πρίγκιπα Esterhazy. Το συγκεκριμένο κοντσέρτο γράφτηκε και αφιερώθηκε στον Ιταλό βιρτουόζο του βιολιού Luigi Tomasini (1741 – 1808), ο οποίος είχε προσληφθεί στην αυλή των Esterhazy το 1757 σε ηλικία μόλις 16 ετών. Λαμβάνοντας υπόψη το γενικότερο ύφος, τη χρήση του μουσικού υλικού και τη μορφολογική δομή του κοντσέρτου, μπορεί κανείς να ισχυριστεί  δικαιολογημένα ότι αυτό κινείται στο μεταίχμιο μεταξύ του μπαρόκ και του κλασικισμού, στιλ τα οποία η ιδιοφυία του Haydn επιτυγχάνει να συνθέσει δημιουργικά. Σολίστ είναι ο διακεκριμένος Έλληνας βιολονίστας Σίμος Παπάνας.

Η συναυλία θα κλείσει με τη Συμφωνία αρ. 2 σε Ρε μείζονα, έργο 73 του Johannes Brahms. Ενώ για την ολοκλήρωση της Πρώτης Συμφωνίας ο Brahms χρειάστηκε περίπου εικοσιένα χρόνια, η Δεύτερη Συμφωνία, που γράφτηκε αμέσως μετά την Πρώτη, χρειάστηκε μόλις ένα καλοκαίρι για να ολοκληρωθεί και συγκεκριμένα εκείνο του 1877, το οποίο ο συνθέτης πέρασε στο ειδυλλιακό χωριό Portschach am Worthersee στην περιοχή της Καρινθίας (νότια Αυστρία). Σε αντίθεση με την Πρώτη, που χαρακτηρίζεται από μία βαριά δραματικότητα και στιβαρότητα, η Δεύτερη είναι ένα φωτεινό, ζεστό και αισιόδοξο έργο, που σε ένα βαθμό αποτυπώνει μουσικά τις φυσικές ομορφιές του  αυστριακού θέρετρου, στο οποίο και συνετέθη, με αποτέλεσμα να χαρακτηρισθεί από κάποιους και ως “η Ποιμενική του Brahms”.