το Κουαρτέτο Εγχόρδων τετArt-on στο Μουσείο της Ακρόπολης

Το String Quartet Op. 76 Nr. 2, του «πατέρα του κουαρτέτου» J.Haydn, έχει το παρατσούκλι «οι πέμπτες». Το τόσο δωρικό και ταυτόχρονα καταλυτικό μοτίβο του ανοίγματος που κατακλύζει όλο το έργο στηρίζεται εξολοκλήρου στο διάστημα της 5ης, ενός διαστήματος που έχει συνδεθεί με την καθαρότητα, την αυστηρότητα και μερικές φορές με την τελειότητα. Πέρα όμως απ όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι και το μοτίβο του Big Ben που χτυπάει μέσα στο μυαλό του Χάυντν θυμίζοντας του τα χρόνια της δημιουργίας του στο Λονδίνο.
Το String Quartet Nr.1 του S. Rachmaninoff γραμμένο στο τέλος της εφηβείας του αποτελεί για πολλούς μελετητές την έκφραση του θαυμασμού του ταλαντούχου σπουδαστή στον Τσαϊκόφσκι. Οι ομοιότητες στα μοτίβα, την επεξεργασία τους, την χρήση των tremolo και pizzicato παραπέμπουν άμεσα ή έμμεσα στο πρώτο κουαρτέτο του Τσαϊκόφσκι γραμμένο 20 χρόνια νωρίτερα, δείχνοντας έναν καλλιτέχνη που, μέσα στον ενθουσιασμό και την ορμητικότητα της νιότης, αναζητά την ταυτότητά του μέσα από τα ινδάλματά του.
Η Δωδεκανησιακή Σουίτα του Γιάννη Κωνσταντινίδη γράφτηκε το 1948 και αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του Ελληνικού ρεπερτορίου. Τα θέματα της κυρίως βασισμένα σε χορούς των Δωδεκανήσων, αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για μια ξεχωριστή και μνημειακού χαρακτήρα επεξεργασία δημοτικών θεμάτων από έναν σύνθετη με βαθιά γνώση της κλασσικής αρμονίας και ενορχήστρωσης που είδε την παράδοση μέσα από ένα πρίσμα γαλλικού ιμπρεσιονισμού. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης έχοντας επαφή με το αρχείο Ελληνικών δημοτικών τραγουδιών του Ελβετού μουσικολόγου Samuel Baud-Bovy, στον οποίο αφιέρωσε και τη σουίτα, καταφέρνει να μεταπλάσει τις πανέμορφες μελωδίες των Δωδεκανήσων σε μια ονειρική σουίτα κρατώντας ανέπαφα τα τραγούδια και κάνοντας τα οικουμενικά με την εκλεπτυσμένη και δεξιοτεχνική γραφή του.